Boję się ciebie

Jest chłodny poranek. Wychodzimy z Mszy świętej. Dzieciaki wysypują się i pospiesznie biegną z tornistrami do szkoły. Nagle pomiędzy domkami przemyka jakaś postać. Niesie na głowie worek. Duży wór. Z daleka odgaduję, że to dziewczyna w wieku ok. 15-16 lat.

Kto to jest? – pytam dzieci, które jeszcze nie zdążyły ruszyć w drogę.

– To Justine – odpowiadają prawie chóralnie.

– Justine! – wołam, bo chcę ją poznać.

Dziewczyna znika za domkiem. Za chwilę wygląda z drugiej strony budynku. Wychodzę parę kroków naprzeciw.

– Dzień dobry, Justine! Podejdź, proszę. Chcę z Tobą porozmawiać – dorzucam.

Dziewczyna zrywa się i ucieka w przeciwną stronę.

Krzysztof Kołodyński SVD

Więcej w najnowszym numerze miesięcznika